Month: mei 2014

Na een rit van ruim drie kwartier over ‘dirt roads’ stopt onze chauffeur Ati de jeep net even buiten Dejen. Even later stopt de jeep van David Stables (de grote man achter A-CET, onze Britse partner-NGO) vlak achter die van ons. Samen wachten we op Bisrat Mesfin (de kracht achter EYES, onze Ethiopische partner-NGO en het levende voorbeeld voor veel kinderen en ouders hier dat naar school gaan echt kan leiden tot een beter bestaan). Hij komt letterlijk aangestoven en stopt ook. Alle ‘guests of honor’ zijn er klaar voor, er moet alleen nog even een truck ergens anders worden geparkeerd en dan is alles en iedereen klaar voor de ceremonie. Van David horen we dat dit gisterenmiddag absoluut nog niet het geval was; er is tot over twaalf uur ‘s nachts doorgewerkt. Ook horen we dat Bisrat en vele anderen overuren hebben gemaakt om de bouw op tijd voor onze komst naar Ethiopië af te krijgen, zodat wij bij de opening aanwezig kunnen zijn.

Door een erehaag, gevormd door de leraren en leerlingen van de school (herkenbaar aan hun nieuwe A-CET / EYES shirt) lopen we over het pad naar de school. Het laatste stuk en het schoolplein liggen als teken van welkom helemaal vol versgesneden gras en er wordt popcorn over ons uitgestrooid. We worden naar onze zitplaatsen geleid op de eerste rij onder het afdak. Alle andere hoogwaardigheidsbekleders zitten daar al op ons te wachten.

Er volgt een ceremonie van enkele uren, met veel toespraken die voor ons ook nog worden vertaald in het Engels, muziek en zang van de EYES-band en spectaculaire optredens van Circus EYES. Een deel van de groep heeft zelfs door Europa getoerd en ook in enkele Nederlandse steden opgetreden. Wat ze laten zien is echt top!

Hoogtepunt van de ceremonie is de officiële opening: het doorknippen van het lint door ‘Doctor Marco and his family’ en het onthullen van een plaquette in de muur, waarop Foundation Fikre Alem en Marco worden genoemd. Marco houdt de schaar vast, Mekdess helpt hem ermee te knippen en Astrid doet alsof ook mee. Dan mogen wij samen met enkele hooggeplaatste gasten naar binnen in een van de nieuwe lokalen, waar het nog heel sterk naar verf ruikt. Het zou ons niet verbazen als die nog nat is! In de klas worden we door de kinderen welkom geheten. We schudden handen en gaan ook even in de schoolbanken zitten. De directeur van de school van Simon is er ook en hij komt naast me zitten in de schoolbank. Hij is erg tevreden over de goede kwaliteit van deze schoolbanken. En hij heeft zichzelf ervan kunnen verzekeren dat wij niet zijn gekomen met loze beloften. Om met Bob Geldof te spreken (ook een van de sponsoren van EYES vanuit de Life-Aid-Trust): “No talk, just do it!”

Nadat wij weer buiten hebben plaatsgenomen, gaat de ceremonie verder met nog meer toespraken en muziek van de EYES-band en met een geschenk voor ons van de bevolking van Dejen: een fotolijst met een collage van foto’s van de Dansaschool en de logo’s van A-CET, EYES, het Coornhert Gymnasium en Stichting Fikre Alem. Ook geeft de bevolking traditionele kleding aan ons drietjes, Bisrat en David. We mogen naar voren komen om het in ontvangst te nemen, wat betekent dat we beurtelings door wel vijf vrouwen tegelijk worden gekleed! En dan wordt er voor ons en met ons gedanst; wat een blijdschap!
Na het dansen mogen we terug de schaduw in, mag de traditionele kleding weer uit en dan volgen er nog meer blijken van dank. Er zijn grote broden gebakken van gekleurd deeg die zijn versierd met teksten. Ze worden voor ons uitgestald en daarna in stukken gebroken en met alle aanwezigen gedeeld. Wij krijgen ons deel in het nieuwe lokaal, rijk besmeerd met zelfgemaakte honing. De plaatselijke yoghurt slaan we af vanwege het te grote risico op voedselvergiftiging. Dat risico is overigens toch al groot nu we eten met onze handen nadat we zoveel handen hebben geschud zonder ze intussen te wassen. Gelukkig is er ook cola; dat werkt nog altijd uitstekend als ontsmettingsmiddel!

Intussen wordt er buiten nog steeds gedanst en het hele dorp van jong tot oud doet mee. De nieuwe directeur van de Dansaschool spreekt heel goed Engels en blijkt goede ideeën te hebben over onderwijs en over het onderhoud van de gebouwen. We krijgen nog enkele van de eerder gebouwde lokalen te zien. Ook hier zit alles goed in de verf en alles is heel en zo schoon als hier mogelijk is. Nieuw zijn de gekleurde, geplastificeerde posters aan de muren, met afbeeldingen en informatie over de belangrijkste onderwerpen in het Tigrigna en Engels. Een geschenk van EYES. Het ziet er allemaal goed uit; het geld uit Nederland is hier echt goed besteed! De directeur begeleidt ons naar onze jeep, waar we hartelijk afscheid nemen en Marco belooft dat hij over een paar jaar terug komt om te kijken hoe het met de school gaat.